od Kate

Witajcie.

Może najpierw ustosunkuję się do tych uwag o wlekącej się akcji. Tak było, jest i (niestety dla niektórych z Was) będzie. Tak miało być odkąd zmienił mi się pomysł na tą HISTORIĘ. Gdyby nie to, zostałabym na Pokątnych, wszystko zmieściłabym w trzech częściach i tyle.  Specjalnie używam tu słowa „historia”, a nie „opowiadanie”, bo to już dawno przestało nim być. Powieść to, co prawda nie jest, ale opowiadanie tym bardziej.

Z historiami miłosnymi/erotycznymi jest tak jak z seksem, na co dzień. Każdy lubi co innego, każdego co innego kręci i podnieca. Mnie osobiście nakręcają dłuuugie „podchody” (mniej lub bardziej romantyczne/śmieszne/tragiczne, ale zawsze przegadane, zwłaszcza z inteligentnym facetem), jeszcze dłuższa gra wstępna i gorący finał. W moim opowiadaniu jest podobnie. Jeśli kogoś nudzi, przepraszam. Widocznie jestem nudziarą.

Co do zarzutów, że tak rzadko coś publikuję... Nie przypominam sobie, żebym podpisywała gdziekolwiek i z kimkolwiek umowę na terminowe dostarczanie kolejnych części. Czasy, kiedy w szkole musiałam oddawać prace pisemne w wyznaczonym terminie też dawno minęły. Piszę z własnej, nieprzymuszonej woli. Dla przyjemności. To, że coś tu umieszczam jest tylko tego skutkiem, a nie przyczyną. Nie piszę, bo umieszczam, ale umieszczam, bo piszę. I kiedy napiszę. Staram się ze względu na Was, ale różnie z tym bywa, bo życie pisze różne scenariusze. Nie miało być tu prywaty i dalej jej nie będzie, dlatego nie wspominam Wam o swoich problemach. 

Cieszą mnie Wasze odwiedziny, każdy komentarz. I za to Wam dziękuję. Niczego jednak zmieniać nie będę... "Chciałem wszystkim dogodzić i w tym byłem osłem. Odtąd, czy kto pochwali, czy mnie będzie winił, Nie będę dbał nic o to; co chcę, będę czynił" (I.Krasicki; Młynarz, syn i jego osieł). 

Pozdrawiam, Kate